ل‌ها است که در کشور ما از صادرات غیرنفتی صرفاً به‌عنوان یک ژست نمادین و همچون یک صفت اخلاقی به‌خوبی یاد می‌شود، اما همچنان با سازوکار و رویه‌های آن برابر آنچه در دنیای امروز اتفاق می‌افتد، ناآشنا هستیم. فروش نفت و وارداتی بودن کشورمان طی قرن اخیر به‌طور کلی مردم این سرزمین را همچون مرغ‌های پرورشی با پرواز بیگانه نموده است و این رخوت در امروز اوضاع وخیم کشوری که در تحریم‌های ظالمانه و به دور از انصاف بشردوستانه به‌سر می‌بریم بیش از دیگر مواقع شکننده‌تر نموده است. وقتی به اصطلاح همه تخم‌مرغ‌ها را در سبد نفتی قرار داده و به یک‌باره سبد را از ما گرفتند پرواضح است که برای صبحانه در کشور از نیمروی لذیذ خبری نخواهد بود. نفت یک کالا است، در کنار هزاران قلم کالا و خدمات قابل صدور که سال‌ها فرصت داشتیم در خصوص فروش به بازار‌های بین‌المللی بیاندیشیم‌، برنامه‌ریزی کنیم‌، آموزش ببینم، قوانین طراحی کنیم‌، بنایی مستحکم سیمانی بسازیم و به‌دور از چشم دشمنان خارجی و سودجویان و رانت‌خواران داخلی اجازه بدهیم خشک شود و بعد رونمایی کنیم تا در زمان‌های بحران غیرقابل تخریب باشد. هم‌اکنون در منجلاب کاهش ارزآوری حاصل از فروش نفت‌، وابستگی تولید به واردات‌، عدم حضور گردشگران که درآمد ارزی غیرنفتی و نقدی است و نیز تورم شدید ناشی از رکود درگیر هستیم و همه‌روزه افزایش قیمت دلار و دیگر ارز‌های خارجی و به‌تبع آن همه کالا و خدمات داخلی و خارجی را شاهدیم. این یعنی کلافی سردرگم که سال‌ها در پی یافتن سرنخ آن باید جستجو کنیم و نهایتاً با تصمیمات مختلف و خلق‌الساعه مسئولین حزبیمان که بعضاً امیدی هم به ماندگاری ندارند آینده‌ای بسیار مبهم در حوزه اقتصاد پیش رو خواهیم داشت که بیش از همه، مستمندان این کشور به‌شدت در معرض آسیب قرار خواهند گرفت.
اما حقیقتاً برای اقتصاد کشور چه باید کرد؟
برای برون‌رفت از این اوضاع بسیار وخیم اقتصادی کشور و نیز به‌جهت برنامه‌ریزی در مواجهه با رویداد‌های مشابه در آینده میان‌مدت و بلندمدت ناچاریم هرچه سریع‌تر در کشور نهضت صادراتی برپا کنیم. این نهضت همچون انقلابی در تمامی تار و پود‌های این سرزمین می‌باید رخنه کرده و یکپارچه در جهت تولید و صادرات قرار گیرد؛ نهضتی شبیه به مقابله با ویروس کرونا در کشور که حقیقتاً جامع و همه‌گیر بود و تمامی توجه کشور را به خود جلب نمود و تا حدود زیادی هم موفقیت‌آمیز بود. به‌غیر از این کشورمان هیچ راهی جهت خروج از بحران‌، رکود و حیات اقتصادی خود ندارد که در ستاد بحران کشور هرچه سریع‌تر می‌باید حتی برای صد سال آینده در امروز برنامه‌ریزی شود، چراکه آیندگان ممکن است اوضاع امروز ما را تجربه و درک نکنند و بعد‌ها به همچین رکود و بن‌بست‌هایی برخورد کنند.
ایجاد کانال تلویزیونی مستقل 24 ساعته با نام صادرات‌، چاپ کتب جدید الزامی نهضت صادراتی برای پایه‌های ابتدایی‌، متوسطه و دانشگاه‌ها و حتی حوزه‌های علمیه، ایجاد وب‌سایت ملی صادراتی کشور با تمامی زبان‌‌های زنده و بومی جهان شامل تمامی رویه‌ها‌، قوانین و کالا و خدمات کشور همراه با تصاویر و انیمیشن‌های مربوطه‌، ایجاد دفاتر ستادی صادراتی در تمام وزارتخانه‌‌ها و نهاد‌های کشور، از بیت رهبری تا سازمان‌های کوچک‌، ایجاد کمیسیون صادرات در مجلس شورا‌، تدوین قوانین و مقررات تشویقی و حمایتی از کشور که تحت هیچ شرایط بحرانی داخلی و به بهانه تعدیل قیمت‌‌های اقلام بازار در داخل دچار تغییر و توقف نگردد و ده‌ها راهکار دیگر در بازگشایی این راه طلایی رو به گنج که ادامه موفقیت‌های تاریخی کشورمان باشد، همچون جاده ابریشم.